आईचा मंत्र, मी आणि भाजपची सत्ता लालसा,,,

परवा नेहमी प्रमाणे fb वरची कुस्ती खेळत होतो तोच तिथे माझे मामा आले आणि म्हणाले *कुणीही आपली सत्ता आपला पक्ष वाढणारच फायदा बघणारच,,,*

आणि मला नेमक्या दोन घटना नेमक्या काल आठवल्या,,,

एक तर लहानपणी आईने दिलेला मंत्र आणि दुसरा हॉस्पिटल मध्ये असलेला माझा मित्र,,,,

लहानपणी लक्ष सार खेळण्याकडे असे आणि मग गडबडीत जेवण खान वैगेरे चालत असे त्यात *आई जे बनवेल ते भारीच असे आणि ते मग भर भर भरायचं तोबरा भरल्या सारख, पण आवडीचं म्हणून तोबारा भरायचा नसतो तो चावता ही येत नाही आणि गिळता ही येत नाही गिळला तर ठसका लागणं उलटी होणं किवा मग हळू हळू पाणी पीत तो घास कसा बसा गिळण,,*

*परन्तु असा गिळलेला घास त्याची ना चव घेता येत असे नाही तो अंगी लागत असे*

त्यावेळी आईने तो आईने दिलेला मंत्र मी आजही विसरलेलो नाही

*आई म्हणायची आवडलं म्हणून तोबारा भरू नकोस हळू हळू तोंड स्वीकारेल इतकंच खा तोंड म्हणजे पोट नाही जे भरून ठेवशील आणि पोटाची ताकद तेव्हडीच आहे जेव्हड तोंड स्विकार करेल या उलट वागशील तर अपचन हे ठरलेलं,,,*

आजही तो जेवायचा नियम सगळीकडे लागू होतो आणि त्यामुळे*मी व्यवसाय करतो धंदा करत नाही*,,

उगाचच मिळतोय पैसा मिळतंय काम आहे वेळ जमतंय ना मग करू दिवसाची रात्र आणि रात्रीचा दिवस आज नाही कमवणार तर कधी कमवणार अस कधीच करत नाही असली कारण देत मी कधीच पैश्या मागे धावत नाही,,,

असो तर सांगायचं अस की

माझ्याच वयाचा माझा मित्र परवा त्याला दिवाळी साठी फोन केला तर कळलं की अमुक अमुक हॉस्पिटल मध्ये ऍडमिट केलंय,,,

मी लगोलग त्याला भेटायला गेलो,,,

विचारपूस औषधपाणी केली औषध वैगेरे नीट घे काही लागलं तर कळव रे मी आहे मुंबईतच राहतो कुठे अमेरिकेत नाही असं थोडं रागावून च बोललो आणि निघणार तोच त्याने माझा हात धरला आणि डोळ्यात पाणी आणून बोलू लागला,,,

सुनील, तू नेहमी बोलत असायचा की थोडी धावपळ कमी कर आणि मी म्हणायचो अरे आज नाही तर कधी धावणार रे,,?

आताशी कुठे 50 शी पार केलीय अजून किमान 5/6 वर्ष तरी धावायचं मग बघू नन्तर रिटायर्ड तर नोकरी करणारे होतात धंदा करणारे थोडेच होतात? असा मी नेहमी युक्तिवाद करत असे

पण आता डॉ ने काय सांगितलं माहिती आहे? असं थोडं गंभीर होत तो बोलू लागला,,, *ट्रेस* अतिरिक्त धावपळ मर्यादे पलीकडे फक्त धावाधाव ओढाताण आता शरीरावरच नव्हे तर मनावर सुद्धा आलाय रे डॉ म्हणाले मनावर ताण बरा नाही हार्टअटॅक बायपास देखील होऊ शकतो तेव्हा आता थांबा आता बास आता थांबा,,,,,,

माझ्याच सोबत 55च्या उंबरठ्यावर उभा असलेला मित्र डोळ्यात माझं न ऐकल्याचा भाव आणत बोलत होता,, तुझं ऐकलं असत तर आज ही सारी कमाई डॉ च्या कामी आली नसती,,,,

मी काही बोलणार तोच सावरलं आणि डोळ्यांनीच त्याला समजावले दे सोडून आता कळलं ना आता थांब,,

मी आहेच सोबत,, अस म्हणून निघालो,,

*हे सारं आठवलं ते आमच्या मामांनी fb वर भाजपच्या चुकीच्या धोरणाची जेव्हा त्यांनी केविलवांनी भलामण केली*

मामा साहजिक आहे सत्तेत आल्यावर कुणीही आपली *ताकद* वाढवायचा प्रयत्न हा करणारच

परन्तु *बाळस धरण आणि सूज येणं* यातला फरक निदान मी तुम्हला तरी सांगायला नको हो ना?,,,

भाजपची जी कोंडी होऊन बसलीय ती तिने अवलंबलेल्या राजकीय चालीचा परिपकच आहे काँग्रेसमुक्त देश करायचा खूप मोठा चान्स भाजपने घालवला वर त्यांना नवं संजीवनी दिली 

या निवडणुकीत त्यांना झोपवायचा मोठा चान्स असताना भाजपा नेतृत्वाला घाई इतकी होती की एकतर आमच्या त सामील व्हा नाही तर टाकतो तुरुंगात अशी धमकी देत साऱ्या काँग्रेसीनना आपल्यात सामावून घेतले वाटलं की *आपली ताकद वाढेल आज नाही तर मग कधी अस म्हणत पण ती ताकद नव्हती तर सूज होती*

हे ते आजही मान्य करायला तयार नाहीत त्यातून मित्रपक्ष

म्हणजे आपला जानीदुष्मन ही मनात भावना

मग काय *ये तो होना ही था* सत्तेच्या मार्गात ( गळ्यात हाडुक अशी अवस्था) खाता येत नाही गिळता ही येत नाही अशी अवस्था फक्त तेव्हाच होते तात्पर्य:-

जेव्हा हावऱ्यासारखं मिळतंय म्हणून तोबारा भरायचं प्रयत्न केला की होते तेच आज भाजपा च झालाय पण हे ना भाजप नेतृत्वला समजत ना ही त्याच्या (भक्तांना ) पाठीराखे समजून घ्यायला तयार आहेत जर 2014लाच सेना आपली मित्र म्हणून सत्तेत सोबत आपण घेतली हे मानलं असत तर कालची दिवाळी मिळालेल्या 30 मिनिटात साजरी झाली असती 

आता फक्त एकच

*समज जावं सुधर जावं*

तुला न मला घाल कुत्र्याला असच होईल

भूमकर

सुनील प्रभाकर भूमकर

कडवट शिवसैनिक