एका विनोदाची सत्यकथा
लग्नाळू मुला मुलींनी आणि त्यांच्या आई वडिलांनी ही गोष्ट जरूर वाचावी,,,
काल रात्री व्हाट्सएप वर विनोद आला,,
की जीव द्यायच्या निमित्ताने 20 व्या मजल्यावरून एक मुलगी उडी मारते,,
तिच्या नशिबाने 17 व्या मजल्यावर एक मुलगा उभा असतो , तो तिला अलगद झेलतो आणि त्या सुंदर अशा मुलीला पाहून विचारतो प्रिये माझ्याशी लग्न करशील?
ती त्याला *हट स्टूपिड* बोलते
अर्थातच तो मुलगा तिचा हात सोडून देतो
परन्तु नशिबाने पुन्हा खाली 14 व्या मजल्यावरचा उभा असलेला मुलगा तिला वाचवतो त्या सौंदर्यवतीला पाहून तो देखील विचारतो
प्रिये माझ्याशी लग्न करशील?
पुन्हा ती त्या दुसऱ्या मुलाची
*ए बेअक्कल* अशी त्याची संभावना करते
अर्थातच तो ही मुलगा हात सोडून देतो,,
परन्तु नशीब जोरावर असलेल्या त्या मुलाला वाचवायला एक मुलगा कर्मधर्म संयोगाने आठव्या मजल्यावर उभा असतो
आणि त्याने तिला वाचवल्या बरोबर हो हो मी तुझ्याशी लग्न करायला तयार आहे म्हणत गळ्याला त्याच्या मिठी मारते,,,
परन्तु इथे मात्र तीच नशीब खराब असत
ती अस बोलल्या बरोबर तो वाचणारा मुलगा , मनात विचार करतो
कुठे हिला वाचवतो आहे तर ही बला माझ्याच गळ्यात पडायला पहात आहे
असा विचार करत पकडलेला हात त्याने झटकून टाकला,,,, विनोद खर तर इथे संपला होता पण का कोण जाणे
मला मात्र देवदास आणि पारो ची गोष्ट राहून राहून आठवत होती
देवदास आणि पारो दोघे प्रेमवीर पण,, देवदास ज्यावर पारो अतोनात प्रेम करत असते,,
पुढे चांद्रमुखी भेटते तीही त्याच्यावर अतोनात प्रेम करत असते परन्तु आता त्याला पारो ची आठवण येते तो पुन्हा पारोच्या दारात प्रेमाची भीक मागायला जातो अर्थातच त्याने योग्यवेळी निर्णय न घेतल्यामुळे पारोचही लग्न झालेले असत
तिकडे चंद्रमुखी इकडे पारो पारो करत देवदास पारोच्या दारा समोरच दारूत आपलं आयुष्य बरबाद करून टाकतो
तात्पर्य:--
योग्यवेळी योग्य निर्णय न घेतल्यामुळे अनेक देवदास पारो देशोधडीला लागले अनेक मुला मुलींची लग्न रखडली ती रखडलीच आजच्या शिक्षण पद्धतीमुळे अधिकाधिक मिळणार पगार त्यातून येणाऱ्या अवास्तव मागण्या अपेक्षा ही तितक्याच कारणीभूत असतात.
लोणचं जस मुरल्यावरच चांगलं लागत तसच आयुष्यच आहे तसेच लग्नाचं आहे
जोडीदाराची किंमत आयुष्यच्या एका वळणावरच कळते तो मिळणारा जोडीदार म्हणजे तुम्हला मिळणारा पगार नव्हे जो
महिना संपल्यावर तुमच्या हातात पडेल
तेव्हा जास्त आढेवेढे न घेता योग्य वेळी योग्य जोडीदाराची निवड करा
संसार चित्रपटात अनुपम खेर जो एक टेलर असतो तो आपल्या मुलीला सांगतो
मुली आपण सारेच बाजारातून हव्या त्या रंगाचा हव्या त्या पोताचा कपडा घेऊन येतो परन्तु तो तेव्हाच वापरतो जेव्हा टेलर आपल्याला हव्या असलेल्या मापात तो कपडा शिवून देत नाही
आयुष्यच असच आहे
आज प्रत्येकजण कमवत असल्यामुळे
अर्थातच माझ्यापेक्षा जास्त नाही पण माझ्या इतका कमावनारा हवा
एकटाच हवा , घरात डस्टबीन नकोत
अशी एक ना अनेक कारण पुढे करायची
आणि म्हातारपणी एकटेपणाच दुःख कुरवाळत पैशाच्या जोरावर वृधश्रमात मरायचं किंवा कुठल्या तरी गल्ली बोळात निराश्रित म्हणून
पैशाची, सौंदर्याची, शिक्षणाची गुर्मी नको तर घराची आणि तुमची श्रीमंती मोजली जाते ते तुमचे जवळचे किती,यावर
तेव्हा लग्ना बाबत चाल ढकल करणार्यानी योग्य निर्णय घ्यावा कारण आज मिळणाऱ्या पगाराच्या गुर्मीत समोऱ्याची किंमत आज कदाचित कळणार नाही किंवा कळून घेणार नाहीत
पण वयाची आणि लग्नाची 50 ओलांडली
हळू हळू जोडीदाराची किंमत कळू लागते त्याच आपल्या जीवनात असलेपणाच महत्व कळू लागत *पण वेळ निघून गेल्यावर उपयोग नसतो जशी त्या वरून पडणाऱ्या मुलीला शेवटी कळत की एका नशेत आपण उडी मारली खरी दोघांनी आपला जीवही वाचवला होता पण एका मस्तीत त्यांना झिडकारले होत आता या शेवटच्या मुलाला हो नाही बोललो तर कपाळमोक्ष म्हणून ती तो बोलायच्या आताच त्याला लग्नाचा होकार देते पण नियतीने मात्र सारे नकारच पचवल्यामुळे पलटी मारलेली असते आणि त्याचा शेवट एकटेपणाच दुःख कवटाळत जीव जाण्यात होतो*
भूमकर
सुनील प्रभाकर भूमकर
काल रात्री व्हाट्सएप वर विनोद आला,,
की जीव द्यायच्या निमित्ताने 20 व्या मजल्यावरून एक मुलगी उडी मारते,,
तिच्या नशिबाने 17 व्या मजल्यावर एक मुलगा उभा असतो , तो तिला अलगद झेलतो आणि त्या सुंदर अशा मुलीला पाहून विचारतो प्रिये माझ्याशी लग्न करशील?
ती त्याला *हट स्टूपिड* बोलते
अर्थातच तो मुलगा तिचा हात सोडून देतो
परन्तु नशिबाने पुन्हा खाली 14 व्या मजल्यावरचा उभा असलेला मुलगा तिला वाचवतो त्या सौंदर्यवतीला पाहून तो देखील विचारतो
प्रिये माझ्याशी लग्न करशील?
पुन्हा ती त्या दुसऱ्या मुलाची
*ए बेअक्कल* अशी त्याची संभावना करते
अर्थातच तो ही मुलगा हात सोडून देतो,,
परन्तु नशीब जोरावर असलेल्या त्या मुलाला वाचवायला एक मुलगा कर्मधर्म संयोगाने आठव्या मजल्यावर उभा असतो
आणि त्याने तिला वाचवल्या बरोबर हो हो मी तुझ्याशी लग्न करायला तयार आहे म्हणत गळ्याला त्याच्या मिठी मारते,,,
परन्तु इथे मात्र तीच नशीब खराब असत
ती अस बोलल्या बरोबर तो वाचणारा मुलगा , मनात विचार करतो
कुठे हिला वाचवतो आहे तर ही बला माझ्याच गळ्यात पडायला पहात आहे
असा विचार करत पकडलेला हात त्याने झटकून टाकला,,,, विनोद खर तर इथे संपला होता पण का कोण जाणे
मला मात्र देवदास आणि पारो ची गोष्ट राहून राहून आठवत होती
देवदास आणि पारो दोघे प्रेमवीर पण,, देवदास ज्यावर पारो अतोनात प्रेम करत असते,,
पुढे चांद्रमुखी भेटते तीही त्याच्यावर अतोनात प्रेम करत असते परन्तु आता त्याला पारो ची आठवण येते तो पुन्हा पारोच्या दारात प्रेमाची भीक मागायला जातो अर्थातच त्याने योग्यवेळी निर्णय न घेतल्यामुळे पारोचही लग्न झालेले असत
तिकडे चंद्रमुखी इकडे पारो पारो करत देवदास पारोच्या दारा समोरच दारूत आपलं आयुष्य बरबाद करून टाकतो
तात्पर्य:--
योग्यवेळी योग्य निर्णय न घेतल्यामुळे अनेक देवदास पारो देशोधडीला लागले अनेक मुला मुलींची लग्न रखडली ती रखडलीच आजच्या शिक्षण पद्धतीमुळे अधिकाधिक मिळणार पगार त्यातून येणाऱ्या अवास्तव मागण्या अपेक्षा ही तितक्याच कारणीभूत असतात.
लोणचं जस मुरल्यावरच चांगलं लागत तसच आयुष्यच आहे तसेच लग्नाचं आहे
जोडीदाराची किंमत आयुष्यच्या एका वळणावरच कळते तो मिळणारा जोडीदार म्हणजे तुम्हला मिळणारा पगार नव्हे जो
महिना संपल्यावर तुमच्या हातात पडेल
तेव्हा जास्त आढेवेढे न घेता योग्य वेळी योग्य जोडीदाराची निवड करा
संसार चित्रपटात अनुपम खेर जो एक टेलर असतो तो आपल्या मुलीला सांगतो
मुली आपण सारेच बाजारातून हव्या त्या रंगाचा हव्या त्या पोताचा कपडा घेऊन येतो परन्तु तो तेव्हाच वापरतो जेव्हा टेलर आपल्याला हव्या असलेल्या मापात तो कपडा शिवून देत नाही
आयुष्यच असच आहे
आज प्रत्येकजण कमवत असल्यामुळे
अर्थातच माझ्यापेक्षा जास्त नाही पण माझ्या इतका कमावनारा हवा
एकटाच हवा , घरात डस्टबीन नकोत
अशी एक ना अनेक कारण पुढे करायची
आणि म्हातारपणी एकटेपणाच दुःख कुरवाळत पैशाच्या जोरावर वृधश्रमात मरायचं किंवा कुठल्या तरी गल्ली बोळात निराश्रित म्हणून
पैशाची, सौंदर्याची, शिक्षणाची गुर्मी नको तर घराची आणि तुमची श्रीमंती मोजली जाते ते तुमचे जवळचे किती,यावर
तेव्हा लग्ना बाबत चाल ढकल करणार्यानी योग्य निर्णय घ्यावा कारण आज मिळणाऱ्या पगाराच्या गुर्मीत समोऱ्याची किंमत आज कदाचित कळणार नाही किंवा कळून घेणार नाहीत
पण वयाची आणि लग्नाची 50 ओलांडली
हळू हळू जोडीदाराची किंमत कळू लागते त्याच आपल्या जीवनात असलेपणाच महत्व कळू लागत *पण वेळ निघून गेल्यावर उपयोग नसतो जशी त्या वरून पडणाऱ्या मुलीला शेवटी कळत की एका नशेत आपण उडी मारली खरी दोघांनी आपला जीवही वाचवला होता पण एका मस्तीत त्यांना झिडकारले होत आता या शेवटच्या मुलाला हो नाही बोललो तर कपाळमोक्ष म्हणून ती तो बोलायच्या आताच त्याला लग्नाचा होकार देते पण नियतीने मात्र सारे नकारच पचवल्यामुळे पलटी मारलेली असते आणि त्याचा शेवट एकटेपणाच दुःख कवटाळत जीव जाण्यात होतो*
भूमकर
सुनील प्रभाकर भूमकर
Comments
Post a Comment