गरीब कोण ?

अर्थात नजरेचा फरक ,,,,,,
एकदा एक अति श्रीमंत माणूस आपल्या मुलाला
जवळच्याच एका खेड्यातल्या शेतावर गेला,
तिथली ती गरिबी त्यालोकांच दारिद्र्य आपल्या मुलाने
अनुभवाव म्हणून तो त्याला घेवून गेला ,
आणि मग त्याला आपल्या संपत्तीच महत्व आणि
अपूर्वाई आपोआप कळेल .त्यामुळे त्याला आपल्या श्रीमंतीचा
सदैव अभिमान राहील असा विचार करून
त्या खेड्यात त्या मुलाला तो घेवून आला होता.
ते दोघ बाप लेक त्या गरीब शेतकऱ्याच्या शेतावर दोन दिवस राहिले .
आणि मग आपल्या गहरी परतल्यावर त्या बापाने
आपल्या श्रीमंती गुर्मीत विचारले
काय मग कशी वाटली ट्रीप? बघितलस ना गरीब लोक कस जगतात ?
यावर तो मुलगा म्हणाला हो हि ट्रीप मला खूपच आवडली,
आणि लक्षात  आल कि आपणच त्यांच्या पेक्षा जास्त गरीब आहोत,,,,,,
हे ऐकून बाप बेशुद्ध व्हायचा तेव्हडा बाकी होता,,,
बाप म्हणाल ते कस काय?
मुलगा म्हणाला
आपल्याकडे एक कुत्रा आहे ,त्यांच्या कडे चार कुत्रे आहेत,
आपल्या अंगणात पोहायचा छोटासा तलाव आहे
त्यांच्या कडे खूप मोठी खाडी आहे ,
ती कुठे संपते ते दिसतच नाही,
आपल अंगण गेट पर्यंत आहे
त्याचं अंगण क्षितिजाला जावून टेकल आहे,
आपलच काम करायला आपल्याला नोकरांची गरज पडते.
ते मात्र स्वतः ईतरांची सेवा करू शकतात.
आपण अन्नधान्य विकत घेतो,
ते मात्र स्वतः पिकवता,,,,,,
आपण आपल्या संरक्षणार्थ घराला भिंत बांधली आहे .
ते स्वतः स्वताःच संरक्षण करू शकतात.
तात्पर्य-सुख हे तुमच्या मानण्यावर असत
श्रीमंतीत लोळणार्या माणसाला मऊ गाद्या गिर्ध्यान वर झोप येत नाही .
काबाड कष्ट करणार्याला कुठे हि झोप येते
कारण तो सुखी आणि समाधानी असतो
श्रीमंतीत कसल आलय सुख आणि समाधान त्यात असते ती फक्त हाव.
हे सार आठवायचं कारण,,
चिंतामणराव देशमुख यांची गोष्ट ,,,,,
आयसीएस अधिकारी ,रिझर्व बँकेचे गव्हर्नर,
भारताचे अर्थमंत्री,, वैगेरे वैगेरे असूनही
चिंतामण रावांच्या मालकीचे साधे घरही नव्हते .
त्यांचा कोठेही फ्ल्याट नव्हता ,,,
आणि आज ,,,,,,,,,?
कित्येक आय ए एस अधिकारी,आमदार ,खासदार,
यांचे त्यांच्या मुलांचे नातेवाईकांचे, सग्या सोयर्यांचे
मित्र मैत्रीनंचे आदर्श टोवर मध्ये फ्ल्याट आहे
जे जवळ जवळ बाजार भावा प्रमाणे,
आठ आठ कोटींचे आहेत अर्थात हि खूप कमी रक्कम आहे
पण सांगितलं यासाठी पैसे खाताना
हे राजकारणी काहीही विधिनिषेध पळत नाहीत .
गरीब जवानांना हि सोडत नाहीत
बर निस्पृह किती असाव माणसान,,,?
१९२० ते १९५६ या काळात त्यांनी खूप पद भूषवली
त्याच काळात चक्क नेहरूंच्या हि अंगावर त्यांनी
त्यांचा राजीनामा फेकला होता,
कारण नेहरू मुंबई महाराष्ट्र पासून तोडू पाहत होते,,,,,,
पण तरीही नेहरू चिंतामण रावांची योग्यता जाणून होते .
त्यांनी परत त्यांना गळ घातली आणि राजीनामा मागे घेवून
परत कामावर रुजू व्हाहे असे सांगितले पण अस जर केल तर
माझा राजीनामा हे एक नाटक ठरेल तेव्हा मी फक्त
महिना एक रुपया या पगारावर काम करेन या
अटीवरच परत कामावर रुजू झाले ,,,,,,
पुढे काही दिवसातच "जागतिक निधी व्यवस्था "
पाहणाऱ्या समितीचे अध्यक्षपद चिंतामणरावांनी भूषवावे
अशी इंग्लंड आणि अमेरिका यांनी विनंती केली .
मुख्य पदाच्या जागेसाठी सर्व खर्च सोसून त्यांना त्यावेळी
३० हजार पौंड पगार मिळणार होता,,,,,,
खुद्द नेहरुनीही हि जागा सोडा आम्ही काही तजवीज करू
पण हाताची संधी गमावू नका असा सल्ला त्यांना दिला,
यात आपल्या देशाचा सन्मानच आहे,,,,,
आणि
चिंतामण रावांनी देश हितासाठी त्या ३० हजार पौंडांवर हि लाथ मारली .
आणि आपल्याला मिळणाऱ्या निव्वळ
एक रुपया पगारावर ते कायम राहिले ,,,,,
हे समाधान आज कुठल्या राजकारण्यामध्ये आहे?
शरद पवार ऐकताय का?
आज तुमच्या ईतका गरीब,,,,,,?माणूस महाराष्ट्रात
शोधूनही सापडायचा नाही आणि तरीही,,,,,,,,,?