सुंबरान

तमसो मा ज्योतिर्गमय... दिवाळी अंधारातून प्रकाशाकडे नेणारी अंधारावर मात करणारी रात्रीच्या अंधारातच प्रकाश दडलेला असतो तुम्ही तो शोधायचा असतो हे सांगणारी दिवाळी ... प्रत्येकाला दिवाळीच अप्रुप असतच मग तो गरीब असो वा श्रीमंत .. कुणाची फटाक्यांची तर कुणाची फराळाची, नवीन कपड्यांची आणि आताशा नविन मोबाइलची पण धुंधी ही असतेच दिवाळीची , मग कुणी दिवाळीच्या शुभेच्छा पठवत कुणी मेल करत कुणी मीठाई पाठवत अनेक प्रकारे दिवाळी साजरी होते, पण,,, आनंदात सगळे भेद भाव विसरून सहभागी व्हायचे असते तेव्हाच दिवाळी साजरी होते , असा म्हणतात , सण आणि ऊसव हे जिथे साजरे होतात, तो समाज जीवंत आहें असे समजले जाते पण आजच्या या यांत्रिक युगात आम्ही खरच जिवंत आहोत ?,, जगातिकी करनाच्या जमान्यात आम्ही आगतिक झालोय अस नाही वाटत? परस्पर सीमारेषा धूसर होत आहेत आपली मानस दुरावतायतात ,परस्पर संवाद कमी होत आहेत दिवाळी हा एक आनंदोत्स्व आहें तो कोरड्या मनाने कोरड्या शुभेच्छांनी नाही साजरा होत . दोन वा अनेक जणानी, मनानी, भावनाना जोडणारे दुवे नाती याच खर्या शुभेच्छा असतात. त्यांच्या गैर हजेरित हा सण साजरा

अति सज्जनपणा घेतो पडून पायावर धोंडा ,, एक जुन्या अमृत नामक पुस्तकात संडे वरून छापलेली गोष्ट वाचण्यात आली १९७८ मध्ये पाकिस्तानातील एका व्यक्तीने , "रॉ" कडे संधान साधून "काहूटा"येथील "अणुभट्टीचे" सर्व नकाशे देण्याची तयारी दाखवली होती, आणि त्यासाठी त्या व्यक्तीला फक्त दहा हजार डॉलर हवे होते चालून आलेल्या संधीला मान्यता मिळवण्यासाठी "रॉ"चे प्रमुख पंतप्रधान मोरारजी देसाईंकडे गेले अर्थातच गांधी विचारांचं पाणी प्यायलेले  आमचे पंतप्रधानांनी त्याला नकार दिला (साला कौतुक कराव तितक कमीच नाही का?) परंतु ईतक्यावरच आपला मुर्खपणा थांबवतील ती भारतीय गांधी वंशावळ कसली? तर या महाशयांनी , पाकिस्तानी राजप्रतिनिधींना बोलवून सांगितले, "तुमची सुरक्षा व्यवस्था ईतकी ढिसाळ आहे कि मी मनात आणल असत तर तुमच्या "काहूटा अणुभट्टीचे" गुप्त कागदपत्र मिळवू शकलो असतो," पण आम्ही असा पाठीत खंजीर खुपसायचा प्रयत्न करणार नाही, अर्थातच त्यानंतर पाकिस्तानने संबंधित कागद पत्रे ज्यांना पहावयास मिळत होती त्यांच्यावर नजर ठेवून शोधून काढण् अवघड नव्हत, त्या कागद पत्र पुरव