सुंबरान

कारगीलच्या युद्धात शहिद झालेल्यांच्या घरीही  आज दीपावली साजरी होत असेल. आणि का नाही...  त्यांचा हक्क सर्वात प्रथम आहे. पण,,,,  कंदिलाच्या जागी त्यांच्या दारात शौर्यपदक, तर,,, पणत्यांच्या जागी मुलाची शौर्यगाथा असेल, हाच काय तो एक फरक ,  त्यांच्या आणि आपल्या घरातला.  नसेल आज सोबत त्यांचा मुलगा...  जो दरवर्षी मोठया आनंदाने त्यांच्याबरोबर दीपावली साजरी करायचा.  पण म्हणून काय झाले! त्याच्या लहानसहान आठवणीच पुरेशा आहेत,  वृद्ध आईवडिलांच्या कोमेजलेल्या ओठांवर हसू आणायला. त्यांना अभिमान असेल की, आज संपूर्ण हिंदुस्थानात जी मोठया आनंदाने ही दीपावली साजरी होत आहे.  याला एकचं गोष्ट कारणीभूत आहे.  आणि ती म्हणजे त्यांच्या शूरवीर मुलाने, आपल्या देशाच्या रक्षणांसाठी, शांतीसाठी हसतमुखाने दिलेली आपल्या प्राणांची आहुती ! हिच गोष्ट पुरेशी आहे त्यांच्या कुटुंबियांस हि दीपावली साजरी करण्यास. ठाऊक आहे मला लिहीणं आणि बोलणं खूप सोपं असतं. ज्याचं जळत ... त्यालाच त्याच दु:ख कळत. म्हणूनचं ज्यांनी आपल्या प्राणांची आहुती दिली ते, आणि ज

आज दिवाळीचा पहिला दिवस, वसुबारस (आश्विन वद्य द्वादशी /गोवत्सद्वादशी) वसुबारस ह्याचा अर्थ-वसु म्हणजे द्रव्य (धन) त्यासाठी असलेली बारस म्हणजे द्वादशी. या दिवसाला गोवत्स द्वादशी असेही म्हणतात.या दिवशी गाईची पाडसासह संध्याकाळी पूजा करतात. तीच गाय आपल्या पाडसाला पुरेल इतके दुध देवून अजूनही सात्विक दुध देवून मनुष्यावर उपकार करते. यासाठी आपण सवत्स धेनूची पूजा करतो. त्यात असे मागतो कि गाय म्हणजे जणू पृथ्वी जी विष्णुपत्नी आहे, ती जसे आपल्या पाडसाचे व जगाचे सात्विक अन्नाने भरण पोषण करते..तसे हे माते पृथ्वी, तुझ्यामुळे आम्ही उपकृत आहोत. घरांत लक्ष्मीचे आगमन व्हावे या हेतूनेही या दिवशी सवत्स धेनूची पूजा करण्याची पद्धत आहे.ज्यांच्याकडे घरी गुरे, वासरे आहेत त्यांच्याकडे ह्यादिवशी पुरणावरणाचा स्वयंपाक करतात. घरातील सवाष्ण बायका गाईच्या पायावर पाणी घालतात. नंतर हळद-कुंकू, फुले, अक्षता वाहून र्चांयाच्या फुलांची माळ त्यांच्या गळ्यात घालतात.निरांजनाने ऒवाळून केळीच्या पानावर पुरणपोळी वगैरे पदार्थ वाढून गाईला खाऊ घालतात. ह्या दिवसापासून अंगणात रांगोळी काढण्यास सुरूवात करतात. पुष्कळ स्त्रि